Congreso mundial de esperanto

CONGRESO MUNDIAL DE ESPERANTO

Entre los días 28 de julio y 4 de agosto se celebrará la 86 edición del congreso anual de la asociación SAT, organización de ámbito mundial que utiliza el esperanto como lengua vehicular.

Dicho congreso se desarrollará en el Colegio Mayor Universitario San Juan Evangelista, situado en Madrid junto a la estación de metro de Metropolitano.

SAT es una organización plural, lo ha sido desde sus orígenes y, a pesar de los esfuerzos de algunos sectores por imponerle un perfil político-ideológico concreto, ha sabido conservar su unidad manteniendo el respeto por la diversidad. Es, en los hechos, la demostración de que es posible la colaboración entre individuos de orígenes y opiniones muy dispares.

Los actos programados son de carácter abierto, cualquiera puede participar libremente el ellos, incluso en los de índole organizativa. Se desarrollarán en tres grandes bloques: por la mañana se llevarán a cabo los de carácter organizativo, de interés principalmente interno, por la tarde habrá talleres y charlas con sus correspondientes debates, y al anochecer tendrán lugar diversas actuaciones artísticas de carácter contestatario y participativo. El acceso a todos los actos es libre y gratuito.

Aunque dichos actos se desarrollarán en esperanto, en algún caso el castellano jugará un papel más o menos significativo:

- Previamente al comienzo del congreso se podrá visitar una exposición de paneles informativos en castellano sobre aspectos generales del movimiento esperantista. Estará situada en un espacioso lugar junto a la entrada al salón de conciertos del Colegio Mayor, y será montada por la Federación Española de Esperanto. Durante los días del congreso tomará el relevo otra exposición de paneles, esta vez montada por CGT, también en castellano, haciendo hincapié en los aspectos socio-políticos que acompañan a parte de dicho movimiento esperantista.

- Habrá una charla colectiva en la que personas adscritas a diversos medios alternativos (las revistas “Tierra y Libertad”, “Germinal”, "CNT", "Estudios", y la red internacional de traductores Tlaxcala) presentarán sus respectivos proyectos y su implicación con el esperanto, idioma usado por todos ellos en mayor o menor grado. Alguna de las intervenciones y el posterior debate serán objeto de traducción simultánea.

- Una de las ponencias versará sobre el potencial revolucionario de la mujer actual, en oposición a las ideologías supuestamente liberadoras que pretenden encerrarla en un redoblado servilismo a la empresa capitalista y al Estado. Prado Esteban presentará esta ponencia, en esperanto, pero el posterior debate se realizará con traducción simultánea.

- Ya fuera del congreso propiamente dicho, el día 5 de agosto, en el marco de actividades diseñadas para los congresistas que decidan alargar su estancia en Madrid algún día más, se llevará a cabo una excursión que nos descubrirá algunas huellas del románico en lugares próximos. Esta excursión, que finalizará en Sepúlveda, será guiada por Félix Rodrigo, y su objetivo es conocer los lugares del concejo abierto y la legislación foral, el régimen comunal, los sistemas de ayuda mutua, el arte románico popular y el marco histórico en que todo ello se desarrolla. Las explicaciones de Félix, autor del libro "Tiempo, historia y sublimidad en el románico rural", serán en castellano con traducción simultánea al esperanto. Obra suya será también una comunicación que, centrada en el tema del congreso (movimientos sociales), llevará por título "Movimientos sociales: evolución y perspectivas. Una vía hacia la Revolución Integral", y será leída en uno de los actos del congreso.

En resumen: una buena oportunidad para observar un modesto pero magnífico ejemplo de comunicación entre personas de orígenes y medios muy dispares en un ambiente de mutuo respeto, y con un máximo grado de horizontalidad y justicia en el propio acto comunicativo.

SU PROGRAMA EN ESPERANTO

http://satesperanto.org/Unua-postkongresa-programero.html

Es importante destacar que el Liceo Madrileño de Esperanto, aprovechando dicho congreso, planea organizar un curso de esperanto dirigido a hispanohablantes. Dicho curso, también de carácter gratuito y abierto a todo el público, se impartirá por las mañanas en el propio San Juan Evangelista, y permitirá adquirir, a quienes lo sigan, una buena base a partir de la cual poder desenvolverse autónomamente en dicho idioma. 

Añado mi texto “Mujeres ejemplares” traducido amablemente por los organizadores

EKZEMPLODONAJ VIRINOJ

"Estas nek feliĉ- nek ripoz-gastejoj. Oni ĉiam laŭiras heroan vojon

al la digneco kaj la superado de la vivo"

León Felipe

Nia memkonstruado bezonas referencojn, pri modeloj kaj ekzemploj kiuj donu enhavon al la fakto esti kaj sin pensi virino.

Kiam mi estas rigardinta la sanktan arton konservita en preĝejoj, katedraloj kaj muzeoj ĉiam kaptis mian atenton la ofta apero de figuraĵoj de martiraj virinoj, precipe ĉe tabuloj kaj tapiŝoj de la XV-a kaj XVI-a jarcentoj, modeloj de batalantaj virinoj kiuj aperas multfoje kun la palmofolio kaj la glavo. Mi komprenas ke multaj virinoj (ankaŭ mi) vidis en tiuj figuroj idealon de virineco kiu realiĝas per la sindediĉo al gravaj kaj grandiozaj aferoj, kiu esprimas la plenecon de la amo al la vivo malavare foroferante sian propran individuan ekzistadon, krome, mi pensas ke tiu arketipo de virino havis fundamentan influon sur nenombreblajn generaciojn de virinoj en Okcidento.

En la ĵus pasintaj tagoj, legante libron kiu kompilas la "Leterojn el la mortokondamnitaj viktimoj de naziismo" (Barcelono, 1975), mi rimarkas la forton de multaj el la leteroj skribitaj de virinoj, mi tenas min en tiu ideo, en tiu bildo de la vitalisma potenco kaj la forto de spirito, kiun elspiras kulturo devenanta el la okcidenta Mezepoko, kiam al la heroo aldoniĝas la heroino kiel kompendio de homa virto elverŝita en ambaŭ seksojn. Mi preferas paroli pri heroeco anstataŭ pri  viktimoj; tiuj virinoj, kiuj estis mortokondamnitaj, ricevis tiun punon ĉar ili batalis por siaj idealoj; same ol la kristanaj martirinoj, ili estis, ĉiukaze, venkitaj, sed nek humiligitaj nek submetitaj.

Tiuj faktoj estas la plej bona refuto de tiu sensenca ideo, ke ni ne estis subjektoj de la historio, sed nur perfortitaj estaĵoj, skorio de la socio, eternaj submetitoj, bonaj por nenio.

Nun pli ol iam ajn bezonatas virinoj sin fordonantaj al epikaj entreprenoj ĉar en la kolosaj sociaj katastrofoj, kiuj alvenas, ni bezonos tiun spiriton kaj tiun kapablon oferi ĉion por la bono kiel realigebla ideo.

Mi transdonas eltiraĵojn el iuj leteroj de virinoj, kelkaj tre junaj, aliaj jam patrinoj, kiuj engaĝiĝis al idealo de homa vivo, sendepende ĉu tiu idealo estis prava aŭ erara, kaj fordonis siajn vivojn por ĝi. Pro tio ili estas modelaj kaj imitindaj.

Marie Fixcher, aŭstrino, arestita de la Gestapo kun ŝia edzo, torturitaj kaj senkapigitaj, skribas siajn lastajn leterojn al ŝia edzo: "Vi estas la plej feliĉa tempo de mia vivo. Ni fordonis nin unu al la alia ... Estu kuraĝa, kara Rudi, alfrontu ĉion kiel ajn ĝi prezentiĝos" kaj al ŝia filino "ne estas tiom grava pluvivi, aŭ ne, kelkajn pliajn tagojn ... Estu kuraĝa kaj restu firme"(sen dato)

Hedy Urach, 39 jaroj, aŭstrino, skribis al sia familio "mian saluton por vi kaj mian tutan senfinan amon por tio, kio estas bela kaj bona ... Mi pasigas la tempon en la mortoĉelo  plej trankvile" 21-an de marto, 1943

Fernande Volrar, 24 jaroj, belgino, surprizita dum iu transportado de armiloj, ŝi vundis al unu el la germanaj alsaltintoj, ŝi estis gilotinita. Ŝi skribas al sia patrino: “mi estas tre trankvila… mi agis laŭ miaj principoj. Ne estas malĝoja morto kiam oni havas tiun konsolon. Mi pensas ke mi ĉiam kondutis digne … La malliberejo ne ŝanĝis min morale, krom por fari min pli bona” (sen dato)

Marie Kuderíková, 22 jaroj, ĉeĥino, ŝi skribas al sia familio: “Mi disiĝas de vi, mi salutas vin, mi amas vin. Vi ne ploru, mi ne ploras … hodiaŭ 26-3-1943, je la sesa kaj duono posttagmeze, du tagojn post ol fariĝi dudek du jaraĝa, mi elspiros mian lastan spiron. Kaj tamen, mi spirados ĝis la lasta momento. Vivi kaj kredi. Mi ĉiam havis vivkuraĝon … La vivo kun ties ĉiutaga korbatado. Amu ĝin, amu vin, lernu la amon, defendu la amon, disvastigu la amon. Mi deziras ke vi sentu, kiel mi, la belecon de ĝiaj naturaj donoj … Mia tuta vivo estis bela. Arda, fidoplena, batalema kaj venka” 26-an de marto 1943

Antoine Elsnicová-Bejdová, 32 jaroj, polino, ŝi skribas al sia eta filo: “Mi devas lasi vin kvankam mi tiel multe vin amas. Sed ne malĝoju, via patrino nun bonfartas … memoru min, kaj vian paĉjon, kiu devis morti eĉ se li ne volis … mi ne povis agi alimaniere” 8-an de septembro 1944

Prado Esteban

Februaro 2013

Noto de la tradukinto:

Jen teksto de Prado Esteban kiu aperis en ŝia blogo (http://prdlibre.blogspot.com.es/). Prado partoprenos la venontan SAT-Kongreson, kiu okazos en Madrido, per prelego, rekte en esperanto, pri "Virinoj kaj Revolucio".